Verbinding Zonder Grenzen

by Laurens Wels

Hoe kan door middel van ontwerp een langeafstandsrelatie worden versterkt om de slagingskans van de relatie meer gelijk te trekken met conventionele relaties?

2024 | Afstuderen | Langeafstandsrelaties | Autonomie in relaties | Ervaringsontwerp

Langeafstandsrelaties, die steeds vaker voorkomen door de toenemende digitalisering, brengen unieke uitdagingen met zich mee, zoals moeilijkere en grotere stappen om het uiteindelijke doel van samenwonen te kunnen behalen. Het doel van dit project is om de slagingskansen van deze relaties te vergroten door een applicatie te ontwikkelen die de communicatie tussen partners ondersteunt.

Probleemstelling

Dit project richt zich op de uitdagingen van langeafstandsrelaties, die door de toenemende digitalisering vaker voorkomen. Het probleem is dat deze relaties vaak moeilijkheden ondervinden, zoals moeilijkere en grotere stappen om het uiteindelijke doel van samenwonen te kunnen behalen, wat hun slagingskans vermindert ten opzichte van conventionele relaties. Het project onderzoekt hoe een ontwerp kan helpen deze relaties te versterken en gelijkwaardiger te maken aan conventionele relaties. De focus ligt op het verbeteren van communicatie en emotionele verbondenheid door middel van een applicatie die afgestemd is op de specifieke fasen van de relatie.

Doelgroepsonderzoek

De doelgroep is individuen in een romantische relatie, die elkaar online hebben ontmoet, door de afstand niet vaak bij elkaar kunnen zijn, en hierdoor primair gebruik maken van andere communicatie methodes, zoals telefoneren, video bellen, of e-mailen. De doelgroep heeft verder het doel om niet permanent op afstand te blijven, maar om uiteindelijk samen te gaan wonen. De doelgroep is monogaam, is in een relatie uit vrije wil, en heeft een taal die ze beiden vloeiend spreken. Genderidentiteit en geaardheid worden in dit project niet als factor beschouwd.

36 vrijwilligers die voldeden aan de criteria van de doelgroep namen deel aan het doelgroepsonderzoek. Van deze groep hebben 19 mensen later ook deelgenomen aan het testen van prototypes. Het onderzoek was erop gericht om een beter inzicht te krijgen in langeafstandsrelaties, de verschillen met conventionele relaties te identificeren, en te achterhalen of en waarom individuen in een langeafstandsrelatie moeite hebben met hun situatie. Daarnaast was het onderzoek bedoeld om een testgroep samen te stellen voor het testen van latere ontwerpconcepten.

Prototyping, Itteratie, en Testing

Het ontwerp heeft diverse testfasen en iteraties doorlopen voordat het zijn huidige vorm kreeg. De ontwikkeling begon met een storyboard om het beoogde gebruik te visualiseren, gevolgd door een low-fidelity papieren prototype dat werd getest. Daarna werden tests uitgevoerd met een webapplicatieversie, wat waardevolle inzichten opleverde. Testers zagen hoe het idee iets kon toevoegen aan relaties, maar merkten op dat de vragen te algemeen waren en niet specifiek genoeg gericht op relevante aanknopingspunten. Hoewel de testgroep positief was over de timing en frequentie van de berichten, was het lastig om deze factoren volledig te beoordelen, omdat het ontwerp bedoeld is om berichten over jaren te simuleren binnen enkele minuten. Het positieve aan de feedback was dat de communicatie door het ontwerp niet minder spontaan of te gescript aanvoelde, wat een belangrijke zorg was.

Een belangrijke wijziging op basis van feedback was de mogelijkheid om berichten aan te passen na het beantwoorden van prompts. Dit was aanvankelijk niet gepland, maar werd geïmplementeerd omdat de dynamiek in relaties verandert, en starre berichten schadelijk kunnen zijn voor de autonomie binnen een relatie.

Tijdens de ontwikkeling van meer geavanceerde prototypes werden verschillende visuele en auditieve elementen getest. Deze werden als 'cartoonachtig' ervaren, wat de autonomie binnen de relatie kon ondermijnen. Daarom werd besloten om dit concept niet verder te ontwikkelen.

Het Ontwerp

Het eindontwerp is een applicatie die gericht is op het ondersteunen van communicatie in langeafstandsrelaties. De keuze voor een applicatie is gebaseerd op de overeenkomsten binnen de doelgroep, die voornamelijk gebruikmaakt van online communicatiemiddelen en daardoor waarschijnlijk toegang heeft tot een computer. Het ontwerp is gestructureerd rond de acht fases van een langeafstandsrelatie (van de eerste ontmoeting tot het samenwonen) en gebruikt deze als leidraad. Gebruikers vullen prompts in over hun relatie, waarvan de antwoorden worden omgezet in sms-berichten die rond deze acht belangrijke momenten naar de partner worden gestuurd. Dit biedt gestructureerde ondersteuning door de communicatie af te stemmen op de specifieke fase van de relatie, waardoor de relatie een gevoel van progressie en richting krijgt. Het ontwerp versterkt de emotionele verbondenheid door partners te helpen reflecteren op hun relatie, en maakt hen bewust van de volgende fases, waardoor ze beter voorbereid zijn op wat komen gaat.

Conclusie

Ontwerp kan een langeafstandsrelatie versterken en de slagingskans dichter bij die van conventionele relaties brengen door een applicatie te ontwikkelen die communicatie ondersteunt en aanpast aan de specifieke fases van de relatie. Deze applicatie stuurt een door een partner geschreven bericht op belangrijke momenten in de vooruitgang van de relatie, waardoor emotionele verbondenheid wordt versterkt en een gevoel van progressie en richting binnen de relatie ontstaat. Het ontwerp biedt gestructureerde ondersteuning, maar behoudt de autonomie van de relatie door gebruikers de berichten zelf te laten schrijven, en de mogelijkheid te bieden de berichten aan te passen aan hun dynamiek, wat helpt om de unieke uitdagingen van langeafstandsrelaties te overwinnen.