Levensvragen hoef je niet alleen te dragen

by Dianne Deurloo

Hoe kunnen vrouwen in de leeftijd van 20 tot en met 24 jaar, die niet tot weinig met anderen over hun levensvragen praten, worden aangespoord om hun levensvragen met anderen te delen. Zodat ze connectie en steun ervaren.

Levensvragen, Jongvolwassenen, Verbinding

Verbinding geeft bevinding

Jongvolwassenen ervaren allerlei levensvragen die voortkomen uit de overgang van adolescentie naar volwassenheid. Deze levensvragen, variërend van identiteitsvorming tot het vinden van betekenis en doel in het leven, kunnen voor veel jongvolwassenen voor verwarring en onzekerheid zorgen. Een belangrijk aspect voor het vinden van antwoorden, is het belang van sociale connectie en verbondenheid. Het delen van levensvragen voorkomt dat ze vast komen te zitten in negatieve emoties en het moedigt positieve zelfreflectie aan. Bovendien kunnen de inzichten van anderen helpen bij het vormen van antwoorden op levensvragen.

Er zijn echter jongvolwassenen die deze connectie met anderen niet tot weinig hebben. De reden hiervoor kan verschillend zijn. Bijvoorbeeld de angst voor de reacties van anderen, de mogelijkheid van afwijzing, sociale angst, het risico op een conflict, gevoelens van kwetsbaarheid, ongemak, en de behoefte om problemen zelf op te lossen. Dit onderzoek richten zich op het verkennen van manieren waarop ik deze jongvolwassenen toch verbinding kon aanbieden.

Via het ontwerp wil ik de gemeenschappelijke menselijke ervaring laten spreken. Wat hebben wij samen te zeggen? Welke levensvragen delen wij? En welke antwoorden kunnen wij elkaar geven? Ik wil mensen verbinden door herkenning in elkaar te vinden en elkaar te helpen. Het proces van het zoeken naar een antwoord. Een proces wat je zelf moet doorlopen, maar ook zo belangrijk is om samen te doen.

Tijdens mijn onderzoek ontdekte ik het volgende: de drempel om levensvragen met onbekenden te delen ligt een stuk lager ten opzichte van bekenden. Door eerst de levensvragen met onbekenden te delen ontstaat er meer vertrouwen en behoefte om deze ook met een bekende te gaan delen. Echter, ik merkte dat de jongvolwassenen die ik sprak niet perse geïnteresseerd waren in een gesprek met een onbekende. Ze waren wel nieuwsgierig naar de levensvragen van anderen en de reacties van anderen op hun eigen levensvragen. De grootste uitdaging waarmee ik te maken had, was hoe ik personen met weinig connectie kon verbinden met personen die hen wijsheden konden geven, vooral vanwege de angst en schaamte die aanwezig was. Hierbij was de vraag hoe ik een ontwerp kon maken wat aantrekkelijk zou zijn voor beide groepen en in welke context dit ontwerp geplaatst zou worden. Waar en wanneer zijn beide groepen bereid om de interactie aan te gaan?

Het eindontwerp

Het eindontwerp van dit onderzoek is een website, gecombineerd met een museumruimte. Via de website kunnen levensvragen anoniem worden ingestuurd. Hierdoor ontstaat er een veilig en laagdrempelig platform om levensvragen te delen en verbinding te ervaren. De interactie is persoonlijk en anoniem en kan worden gedaan wanneer de doelgroep hier tijd voor heeft. Daarnaast biedt de website een inkijk in de levensvragen van anderen via een archief van vragen en reacties. Verder kan er op de website met professionals of in groepsverband worden gechat.

De via de website ingezonden levensvragen worden getoond op displays bij stoelen in een museumruimte. De bezoekers van deze ruimte kunnen hierop reageren via dezelfde displays. (Alle reacties worden gecontroleerd om de veiligheid te waarborgen. Hierna worden ze op de website geplaatst.) Op deze manier krijgen de vragers meer perspectief op hun levensvraag door de levenswijsheden, steun en tips die ze terugkrijgen.

Waarom staan de stoelen in een museumruimte? Een museum heeft een grote kans om mensen aan te trekken die geïnteresseerd zijn in perspectieven en menselijkheid [1]. Bovendien, uit mijn onderzoek bleek dat men in een museum eerder bereid is om met iets te interacteren of zich ergens in te verdiepen, in vergelijking met andere openbare ruimtes. Daarnaast is de atmosfeer van een museum geschikt voor diepgaande onderwerpen als levensvragen. Dit zorgt voor een optimale context voor het delen en bespreken van levensvragen.

De stoelen symboliseren gesprekken over levensvragen met onbekenden. Een gesprek wat normaal gesproken niet zo snel plaatsvind, maar via deze stoelen toch een plek krijgt. Elke stoel in de ruimte is uniek, net zoals elke persoon en hun vragen uniek zijn. Elke vrager zit anders in elkaar en komt uit een andere context.

Zo geven de stoelen jongvolwassenen met levensvragen een plek en moedigen ze de juiste mensen aan om voor hen te gaan zitten en hen te helpen.

Bekijk de website

Bronvermelding

[1] K. N. Cotter, A. Fekete, and P. Silvia, “Why Do People Visit Art Museums? Examining Visitor Motivations and Visit Outcomes,” Oct. 19, 2020. https://doi.org/10.31234/osf.io/7gdcq

Voorbeelden van enkele stoelen