Kunstgras Verhalen

Nederland is een plek waar het weer ons wel of niet goed uit komt. Elke vierkante meter is vormgegeven. Als er nog een stuk wilde natuur is, dan komt dat omdat wij hebben gezegd dat het daar wild moet zijn. Door de jaren heen wordt de natuur steeds meer vervangen door kunstmatige alternatieven, voor economische groei en daarmee ons profijt [1]. Gemak en uiterlijk vertoon spelen hierbij een grote rol. Het gazon in de tuin wordt vervangen door een lap kunstgras en een kunstboom zonder uitvallende naalden vervangt inmiddels de dennenboom als kerstboom. Kunnen we met al deze ontwikkelingen nog wel een onderscheid maken tussen natuurlijk en kunstmatig? Tussen echt en nep?

Deze transitie naar kunstmatig brengt natuurlijk de nodige veranderingen in de fysieke omgeving met zich mee, maar ook in het gedrag van de mens. Door de optie van gemak en ons profijt te kiezen, ontstaat er een zekere afstandelijkheid van mens naar natuur. We kunnen ons steeds beter afschermen voor de weersomstandigheden en zien de natuur als een attractie die je op zondagmiddag bezoekt. Met deze veranderingen lijkt natuur dus ook cultuur te zijn [1]. Zo kennen ze in Zweden bijvoorbeeld geen slecht weer, enkel slechte kleding en in Costa Rica staan ze met de zon op en staat de tijd in oktober even stil door alle regenval. Hiermee lijkt de betekenis van en onze relatie met de natuur dus per tijdsgeest te veranderen [2].

In ‘The woods smell of shampoo’ vertelt Koen van Mensvoort over hoe we steeds vaker een gemedialiseerde versie van de werkelijkheid zien voordat we het werkelijke object of omgeving zien. Als je ergens komt, kun je het herkennen van iets wat je eerder in een andere, vaak digitale, vorm hebt gezien. Daarmee verandert de werkelijkheid - ‘het natuurlijke’ - in het kunstmatige en andersom [3].

Jean Baudrillard is een Franse socioloog die bekend staat om zijn kritiek op de consumptiemaatschappij. Volgens hem zijn het de media die de werkelijkheid maken en niet de mens. Door de eindeloze productie is de realiteit vervangen door een hyperrealiteit. De media gaan inmiddels vooraf aan de werkelijkheid [4]. Het kunstmatige begint zo langzaam het echte te worden en het natuurlijke het neppe. 

Kunstgras Verhalen bestaat uit een Instagram pagina waar beelden gedeeld worden over diverse onderwerpen met betrekking tot onze relatie met (kunstmatige) natuur. Zo kunnen op luchtige en licht ironische wijze kleine speldenprikjes gezet worden die de lezers aanzetten tot het nadenken over hun relatie met natuur en de kunstmatige alternatieven. De posts ontstaan vanuit de observaties van het menselijke gedrag en de veranderingen in de omgeving. Dit zorgt voor herkenbare situaties waardoor mensen zich er makkelijker in kunnen verplaatsen. Met behulp van het plaatsen van stories ontstaat er interactie met de lezers. Dit zorgt voor meer binding met het platform en levert daarnaast ook weer input op om nieuwe content mee te maken. De input bestaat bijvoorbeeld uit reacties op een poll en inzendingen. Dit laat ook zien dat de lezers door de content aan het denken zijn gezet en zij in hun eigen omgeving zijn gaan kijken naar (kunstmatige) natuur. Zo kan Kunstgras Verhalen blijven groeien en steeds meer mensen aanzetten tot het nadenken over hun relatie met (kunstmatige) natuur.

Kunstgras Verhalen is te bezoeken via de volgende link: https://www.instagram.com/kunstgrasverhalen/?hl=nl