Living Needly
Hoe kan er door een interactieve ervaring de sociale interactie van mensen met het Syndroom van Asperger verbeterd worden, binnen hun eigen leefomgeving?

Samenvatting
Binnen onze gemeenschap hebben wij te maken met allerlei soort mensen, een groep van deze mensen wekt de interesse op voor dit onderzoek. Dit betreft jongvolwassenen met het Syndroom van Asperger, dit valt onder het kader ASS (Autisme Spectrum Stoornis). De sociale interactie is iets wat mensen met het Syndroom van Asperger ervaren als een hindernis. Dit kan hen blokkeren van het doen van leuke activiteiten wat soms zelfs kan resulteren in het opsluiten in de kamer en zichzelf afsluiten van de sociale gemeenschap.
Onder sociale interactie bij mensen met het Syndroom van Asperger worden verschillende facetten mee gerekend, onder andere: moeite met persoonlijk of sociaal contact zoals vriendschappen sluiten en onderhouden. Mensen met Asperger maken op een opvallend andere manier contact dan mensen zonder autisme dat doen.
De doelstelling van dit onderzoek is om mensen met het Syndroom van Asperger bij te staan en hen te ondersteunen om de sociale interactie te verbeteren. Om dit te bewerkstelligen is er een hoofdvraag opgesteld.
Hoofdvraag: Hoe kan er door een interactieve ervaring de sociale interactie van mensen met het Syndroom van Asperger verbeterd worden, binnen hun eigen leefomgeving?
Hier is belangrijk dat het gedeelte “sociale interactie” meer gaat over verbale dan non-verbale communicatie, omdat het onderzoek niet gesteld is op het onderzoeken van non-verbale communicatie met betrekking tot de doelgroep.
De data van het onderzoekstraject gaf draagvlak voor het creëren van de Proof of Concept. Dit is een applicatie die jongvolwassenen met het Syndroom van Asperger ondersteuning biedt in de sociale interactie. De applicatie zal geheel gebaseerd zijn op het profiel van de cliënt, met zijn/haar begeleidingsplan. De sociale taken is de kern van de applicatie om de cliënt door middel van het uitvoeren van de taken een betere sociale interactie te bewerkstelligen.
Ook zou de begeleider sociale taken kunnen toevoegen gebaseerd op het profiel van zijn/haar cliënt. Hierdoor zal de applicatie gepersonaliseerd gemaakt kunnen worden. Evenals kan er door de interactie met de verschillende niveaus van sociale taken die via een moeilijkheidsgraad en kleur zijn toegevoegd, de applicatie nog persoonlijker gemaakt kunnen worden. Door de interactie van de cliënt met de applicatie zal de huisstijl kleur worden aangepast. De cliënt kan er ook voor kiezen om de applicatie in de huidige huisstijl kleur te laten, door de "Revert change" optie, waar de keuze gemaakt kan worden om de basiskleur van de app te weergeven. Sommige mensen met het Syndroom van Asperger hebben moeite met een te drukke lay-out waar te veel kleuren hen juist afschrikt, de app geeft hiervoor de optie om te kunnen kiezen voor de basiskleur van de applicatie, in plaats van de kleuren transitie die plaatsvindt door de interactie met de verschillende niveaus van taken.Het doel is uiteindelijk om een vertrouwensband tussen de cliënt en de begeleider te creëren.
In mijn jeugd heb ik een jongen leren kennen waar ik tot de dag van vandaag nog bevriend mee ben, die jongen heeft namelijk ASS en dit heeft mij ook enorm gemotiveerd om iets te maken waar hij eventueel ook iets aan zou kunnen hebben. Dit was dan ook belangrijk in het onderzoekstraject, waar ik hem en vele andere mensen uit de doelgroep heb geinterviewd om zo tot de best mogelijke resultaten te komen. Dit onderzoek staat dan ook in teken van hen. Om onderandere deze redenen heeft dat mij de keuze doen maken om dit als ontwerper aan te pakken. Het medium is dan ook bepaald door de inzichten die zijn verkregen uit de feedback en expert opinies. Mijn applicatie zal dan ook een goede ondersteuning kunnen bieden voor de begeleider om de sociale interactie te bevorderen van zijn/haar cliënt, met behulp van alle functies, zoals: de progressiebar, personalisatie, en grafieken. De applicatie zal hopelijk in de toekomst een goede steunpilaar zijn voor de mensen met ASS, maar ook voor de begeleiders.
Voor de desktop gebruikers:
Wil je ervaren hoe de applicatie is voor de cliënt, druk hier: https://xd.adobe.com/view/507bc2ea-1be0-49fd-a5ea-bbfccca3a5a2-0528/?fullscreen
Wil je ervaren hoe de applicatie is voor de begeleider, druk hier: https://xd.adobe.com/view/d1dc4b78-6167-42ba-ae15-8cbb20a2bc94-848f/?fullscreen
Wil je de gehele applicatie uit proberen, druk hier: https://xd.adobe.com/view/29b109f2-cec2-4ad6-81a2-c9bf509ab5d9-7ce2/?fullscreen
Voor de gebruikers met een telefoon:
Wil je ervaren hoe de applicatie is voor de cliënt, druk hier: https://xd.adobe.com/view/fcd147ed-4e82-4c63-8314-1d6205a376d1-a982/?fullscreen
Wil je ervaren hoe de applicatie is voor de begeleider, druk hier: https://xd.adobe.com/view/efd1c138-0812-4a0f-a13f-e1271f2ba760-ba82/?fullscreen
Wil je de gehele applicatie uit proberen, druk hier: https://xd.adobe.com/view/e042b6f7-19d3-4ce1-a55e-8244272cee70-b511/?fullscreen
Eigen positionering
Visie en eigen fascinatie
Een jeugdvriend heeft een milde vorm van het Syndroom van Asperger, wat valt onder ASS (Autisme Spectrum Stoornis) en is enorm aangeslagen met het overlijden van zijn moeder. Dit gaf mij motivatie om dit onderwerp zo serieus te nemen en mijzelf erin te verdiepen. In het dagelijks leven heeft iedereen wel eens te maken met mensen met ASS, tijdens het werk, in de stad, of juist in de lokale supermarkt.
Mensen met het Syndroom van Asperger vinden het lastig om zich onder andere in deze locaties te begeven, dit komt omdat zij te veel prikkels ervaren waar zij dan moeilijk of niet mee om kunnen gaan. Het ervaren van emoties, oogcontact maken en zichzelf in sociale kwesties wenden is niet voor elke persoon met het Syndroom van Asperger weggelegd. Ik herken dit probleem en het heeft veel impact op mij gehad, waardoor ik gemotiveerd werd om iets te doen aan de sociale interactie voor hen. Om de sociale interactie voor hen te bevorderen kwam ik er door onderzoek erachter dat er al onderzoek wordt gedaan in de E-health (digitale zorg), maar dat er momenteel hier nog een gat in de markt zit. Het stukje techniek mist er nog in de zorg, en ik ben graag met de technologische mogelijkheden bezig.
Dit was voor mij een makkelijke rekensom. Een koppeling maken van de sociale interactie met de technologie die we nu de dag kennen. Verschillende mensen uit mijn directe omgeving deelde deze ervaring ook. Dit is wat mij overhaalde om mijn afstudeertraject aan dit vraagstuk te besteden. Door middel van dit traject hoop ik dat mensen meer begrip krijgen voor mensen met ASS en hen problemen met de sociale interactie en hen steun kunnen bieden indien nodig. Zo ook de mensen met ASS een heuse leerprogressie kunnen aanbieden door de interactieve ervaring die er door dit onderzoek naar voren zal komen en de vertrouwensband tussen cliënt en gebruiker zal bevorderen. Zodat alle partijen hieruit lering en progressie kunnen trekken.
Tijdens de gebeurtenissen met mijn jeugdvriend die een milde vorm van het Syndroom van Asperger, in het kader van A.S.S (Autisme Spectrum Stoornis), merkte ik al snel op dat de sociale interactie met hem niet altijd goed verliep, en met “niet goed” bedoel ik de constante miscommunicatie en ingetogen gedrag. Het werd mij ook duidelijk dat dit niet iets was waar hij iets aan kon doen. Dit was zijn diagnose waar ik als buitenstaander respect voor moet hebben en rekening mee moet houden.
Mensen met A.S.S worden jammer genoeg gezien als excentriekelingen terwijl het hele mooie mensen zijn, gewoon mensen zoals wij, met een heel klein verschil, namelijk de diagnose. Die diagnose is niet bepalend hoe wij als mensen zonder A.S.S naar hen moeten kijken. Niet excentriek, maar juist hen bij ons betrekken. Dit begrip wil ik juist aanstippen tijdens dit onderzoek. Ik zou graag willen dat mensen kunnen inzien dat de sociale interactie die zij ervaren als moeilijk en lastig voor ons iets kan zijn om hen mee te helpen. Voor de mensen met A.S.S zou ik juist willen dat het ontworpen product hen zou kunnen ondersteunen in hun dagelijkse taken, en eventueel de begeleider die hen begeleid ook zou kunnen ondersteunen.
Als ontwerper zie ik mezelf als een humanistisch gecentreerd persoon ik zie het beste in de mens in en zo zou ik ook graag gezien willen worden als een persoon die dat losmaakt. Verder ben ik een persoon die erg sociaal betrokken is en expressief is en dit laat ik ook in mijn ontwerp terugzien, veel kleur gebruik, verschillende soorten teksten, maar ook de doelgroep waarbij ik betrokken ben naar voren halen in mijn ontwerp, zoals onder andere, foto gebruik van de doelgroep, een progressie bar. Maar zo ook de inhoud van de doelgroep omzetten naar een humanistisch gecentreerde oplossing. Zo heb ik dit in mijn afstudeertraject ook laten terugkomen in het design van het product, maar ook de opmaak van de exploratie. Ook heb ik gestructureerd gewerkt, door gebruik te maken van een aangepaste versie van design thinking die ik gehanteerd tijdens onderzoekstraject. In mijn ontwerpproces ligt een grote rol weggelegd voor mijn doelgroep. Door nauw samen te werken en naar ze te luisteren komen we samen tot de juiste iteraties. Dit laat het ook zien door naar een professional te luisteren, namelijk Marco (psychiatrische verpleegkundige), hierin had ik een dienende rol en nam ik zijn feedback, maar ook de feedback van de doelgroep op. Al het onderzoek wat er gedaan is gepeild bij de doelgroep en onderzocht.