Inugea
Hoe kan ik mensen het inzicht geven dat honden geen producten zijn, maar levende wezens met behoeftes waar verantwoordelijkheid voor gedragen hoort te worden ?
Honden, de welbekende viervoetige vriend van de mens, althans, die balans lijkt tegenwoordig verschoven te zijn. Ik als eigenaar van vier honden vind het opvallend hoe deze balans verschuift. Men schaft honden aan vanwege een imago of dat een bepaald ras in de mode is dankzij een film of serie zonder er goed over na te denken. Ook door COVID-19 worden honden op de impuls aangeschaft omdat men veel tijd over heeft door al het thuiszitten. Vervolgens versoepelen de maatregelen, mogen er weer dingen gedaan worden en zijn de honden ineens van een lust in een last veranderd. Het asiel is uiteindelijk waar deze treurige bedoeling eindigt, en dit patroon wil ik doorbreken. Hieruit volgt dan ook mijn onderzoeksvraag: “Hoe kan ik mensen het inzicht geven dat honden geen producten zijn, maar levende wezens met behoeftes waar verantwoordelijkheid voor gedragen hoort te worden?”
Tijdens de coronacrisis willen veel mensen honden aanschaffen omdat we tijd over houden en veel (alleen) thuis waren. Hierdoor ontplofte de dierenmarkt, asielen waar nog nooit zo leeg en hondenrassen hebben nog nooit zoveel gekost.
Het was zo’n grote markt dat we asieldieren op grote volumes naar nederland begonnen te halen om de vraag ernaar te kunnen bijbenen. Omdat er geld aan verdient kan worden zijn niet alle fokkers, importeurs en goede doelen zo eerlijk en zuiver bezig. Vervolgens toen de maatregelen verspoelden werden honden ook even snel weer gedumpt.Om een verandering in deze trend teweeg te kunnen brengen is er dus een object nodig wat voor discussie zorgt. Met behulp van die discussie wilde ik ervoor zorgen dat de focus van het imago wordt teruggelegd op de wijze waarop wij omgaan met honden. Deze discussie starten bleek vanuit het onderzoek alleen mogelijk te zijn door gebruik van frictie. Hierin is wel een grijs gebied wat het erg lastig maakt. Bij teveel frictie deinzen mensen terug en bij te weinig frictie komt de discussie niet op de bedoelde manier op gang. Ik denk dat als ik de doelgroep in contact breng met een sterk polariserend object dat de beoogde discussie vanzelf op gang komt.

Van hond naar product.



Met mijn ontwerpoplossing is het dus de bedoeling dat de frictie, de objectificatie van honden, gaat zorgen voor onderlinge discussie. Doordat producten aantrekkelijk worden gemaakt met bijvoorbeeld kortingen, bundels of sales wordt er ingespeeld op de impulsiviteit. Zo kunnen mensen het idee krijgen dat als ze niet snel genoeg zijn, dat ze misgrijpen.
Om van deze invloeden gebruik te maken ben ik uitgekomen op de webstore Inugea. De bedoeling is dat de hond zo ver mogelijk over de top als product neergezet wordt. Hierdoor krijgt de gebruiker een conflict met zijn morele kompas. Daaruit zal een discussie met zijn medemens voortvloeien over het beoogde onderwerp. Hetgeen wat de webstore moet doen is dus het omzetten van een hond naar een product. In de store kun je rashonden kopen en combineren met bijbehorende kleding voor een totaalplaatje. Los van setjes kleding en honden zijn er ook lease-opties waarbij je de hond om de zoveel tijd kan inruilen voor “een nieuwer model.” Dit gaat in verscheidene pakketten die verschillen in prijsklassement.
Hiermee hoop ik te bereiken dat men honden niet meer als producten ziet of koopt als imago boosters. Ik wil ervoor zorgen dat er weer gekeken wordt naar de eigenschappen en verantwoordelijkheden van honden in plaats van het imago die een hond heeft gekregen door de maatschappij.