The Strength Of Hair
Mensenhaar. Een klein, dun strengetje dat groeit uit je lichaam. Een raar gegeven, maar we vinden het allemaal zo normaal. Toch hebben mensen verschillende associaties met haar. Als het vast zit in het lichaam is er niks aan de hand, maar zodra het een stap buiten het lichaam zet wordt het gezien als vies en roept het walging op. Maar, wat zou er gebeuren als we mensenhaar gaan zien als een bruikbaar materiaal? In mijn onderzoek zet ik de eerste stap naar een andere kijk op mensenhaar.
“Hoe kan ik het taboe doorbreken op het hergebruik van lichamelijk afval, menselijk hoofdhaar, zodat de maatschappij het zal accepteren als nieuw bruikbaar materiaal?”
Mensenhaar is een lastig te verteren, het is een natuurlijk product, zoals hout en katoen. Daardoor blijft het erg lang goed en is erg sterk. Dit maakt het een duurzaam materiaal. Maar, als haar in dezelfde categorie thuishoort als hout en katoen, waarom werken we hier dan nog niet mee? Naast duurzaamheid is de schoonheid van haar een van de vele redenen waarom we haar zouden kunnen gebruiken als materiaal. In de weg naar acceptatie van mensenhaar blijkt het haar geen vervangend product, maar zou het een toevoeging aan onze bestaande materialen kunnen zijn.
Er zijn eerdere projecten gemaakt met mensenhaar. Wat hierin opvalt is dat het haar wordt gebruikt in een functioneel product, terwijl ik uit eigen onderzoek en vanuit het analyseren van de andere projecten, tot de conclusie ben gekomen dat eerst de kijk op haar veranderd moet worden. Het vieze imago moet worden aangepakt. In mijn onderzoek naar mensenhaar als materiaal zie je dat, in plaats van mensen te shockeren, het sympathiseren met het verhaal van de persoon achter het haar belangrijker is in het proces naar acceptatie. Dit zorgt voor de eerste stap naar de nieuwe kijk op haar. Het is daarom belangrijk om het verhaal achter het haar en het project zo sterk mogelijk naar voren te brengen.
Haar zit vol met verhalen, die verdwijnen in anonimiteit vanaf het moment dat haar wordt afgeknipt, terwijl juist dit verhaal gekoesterd zou moeten worden. Om deze koestering teweeg te brengen, heb ik gekozen om het haar te verwerken van mensen wiens verhaal steun nodig heeft. Daarbij wordt de mens, en dus zijn verhaal, een product.
Niet alleen het haar dat als materiaal voor het project is gebruikt, maar ook de vorm en de verwerking van het haar, dragen bij aan de associatie met de mens achter het product. Uit het onderzoek bleek dat in de ontwikkeling van dat product zowel het haar als materiaal als de vorm van het product geen vervanging moet zijn van bestaande alternatieven. Daarnaast blijkt dat een exclusieve uitstraling zou kunnen zorgen voor een bijdrage in acceptatie, omdat dit de personalisatie en ambacht van het product beaamt. Deze aspecten zijn verwerkt in een vorm van een luxe accessoire; een hoed.
Om de identiteit van het achterliggende verhaal te weerspiegelen, is er een label aan elk exemplaar toegevoegd, waarin de details van de afkomst van het haar wordt geschetst. Desalniettemin zorgt de abstractie van de hoed zowel als het gebruik van de materialen ervoor dat het verhaal ondanks de gegeven details, naar eigen gedachten kan worden ingevuld.





