Padvinder
Hoe kan bewustwording en verandering in de beeldvorming met betrekking tot emotionele eenzaamheid worden gecreëerd onder brugklassers zodat ze al vroegtijdig kennis maken met eenzaamheid op de middelbare school?
Eenzaamheid kan niet worden opgelost. Echter, het op vroege leeftijd bespreekbaar maken kan wel leiden tot meer bewustwording en verandering van beeldvorming omtrent dit onderwerp. Vooral onder jongeren heerst er nog altijd een taboe als het gaat om het ‘toegeven’ van eenzaamheid. Daarnaast wijst recent onderzoek uit dat eenzaamheid in deze periode van corona nog ‘erger’ is geworden. Het draait niet zozeer om het feit dat je alleen bent, maar je je echt alleen voelt. Verder zijn de ontwikkeling van iemands identiteit, de impact van sociale media en de manier waarop eenzaamheid in de praktijk wordt aangepakt, van invloed op eenzaamheid onder de jongere generatie. Bovendien is het huidige beleid van de overheid hoofdzakelijk gefocust op ouderen. Dit, terwijl een grotere populatie onder de leeftijd van 75 jaar juist last van eenzaamheid heeft. Tot slot is er op scholen weinig tot geen aandacht voor het onderwerp.
De vraag die op basis van bovenstaande informatie rijst is dan ook: ‘Waarom niet al eerder op vroegere leeftijd het gesprek over eenzaamheid aangaan? Waarom zijn brugklassers niet al met dit onderwerp bezig?’
De oplossing
Als probleemoplossing is een 3-delige toolbox ontwikkeld ter inzet tijdens de mentorles, bestaande uit de onderdelen: 1. De introductie 2. Het spel en 3. De outroductie. Vanuit deze toolbox is de klas middels herhalend leren op informatieve, interactieve en samenwerkende manier onbewust bezig met het onderwerp eenzaamheid.


“Eenzaamheid moet je niet bestrijden met eenzaamheid, het maakt het alleen maar erger.” - Jeanine Sinke, expert op het gebied van eenzaamheid
1. Introductie
In dit deel worden er groepen gemaakt om middels van samenwerking een groepsgevoel en onderlinge verbintenis tussen de leerlingen te creëren. De groepjes beantwoorden ieder een aparte vraag gerelateerd aan eenzaamheid om zodoende ‘expert’ te worden op het deelonderwerp. De kennis wordt daarna gedeeld met de hele klas.


2. Het spel
Dit deel bevat drie spelborden, met elk een eigen, op waarheid gebaseerd verhaal over iemand die eenzaamheidsgevoelens ervaart. Tijdens het spel maken de leerlingen keuzes aan de hand van de opgedane kennis uit deel 1. Uiteindelijk wordt er een pad gelegd dat het hoofdpersonage in het verhaal op basis van de gemaakte keuzes heeft bewandeld. Het gecreëerde pad kan en mag afwijken van het werkelijke verloop van het verhaal. Essentie is dat kinderen leren dat er geen goed of fout is.



3. Outroductie
De mentor stelt de leerlingen reflectie vragen om te kijken in hoeverre de beeldvorming van de leerlingen is veranderd en in hoeverre zij zich bewust zijn van wat emotionele eenzaamheid kan betekenen. De in de toolbox aanwezige posters, worden uitgedeeld en door de leerlingen zowel in de klas als op school opgehangen. Herhaling van informatie zorgt er voor dat kinderen het beter onthouden.

Eigen positionering
De aanleiding van dit onderzoek is ontstaan vanuit mijn sterke kwaliteiten en persoonlijke interesses in maatschappelijk relevante problemen. In dit geval specifieker: emotionele eenzaamheid. Human en story zijn verder de twee pijlers die mij het meest interesseren. Daarbij wil ik kwalitatief goed en onderbouwend onderzoek verrichten, luisteren naar de behoeftes van de doelgroep die centraal staat in het maatschappelijke vraagstuk en tot slot een oplossingsgerichte vertaalslag maken naar de praktijk.