Andromeda

Als mens zijnde zelf vind ik het altijd heel interessant om weg te dwalen onder de sterren. Stargazing heeft een gezonde werking op de mindset van de mens. Het realiseren dat je maar een zeer klein deel bent van het hele universum zorgt ervoor dat je vanuit een ander perspectief kan kijken. Het is een goede activiteit om je gedachten even te doen laten dwalen terwijl je in het altijd veranderende en onbekende universum kijkt.

Vanaf jonge leeftijd kreeg ik al te horen dat je studententijd de tijd van je leven zal zijn. Veel feesten, drinken en plezier maken. Toen ik er uiteindelijk zelf mee begon ervaarde ik dit niet zo. Ik had er juist veel moeite mee om in een nieuwe omgeving te zitten met onbekende mensen. Ik voelde me eenzaam en ik had het gevoel dat niemand mij kon begrijpen. Naast dit was ik er ook niet zeker over of dat de opleiding waar ik aan begon ook bij mij paste. Als student zelf kropte ik alle emoties op, maar waarom deed ik dat?

Om aan het perfecte plaatje te voldoen laat je je imperfecties niet zien, je bent bang om als aansteller gezien te worden. We leven in een wereld waarin je jezelf zo goed mogelijk naar buiten moet brengen en waarin je geen imperfecties mag tonen. Bij veel jongeren worden deze hoge verwachtingen te hoog en resulteren dan in stress dat zich fysiek maar ook geestelijk uit. Deze stress kroppen ze op door het met niemand te delen, hierdoor kan je in een dieper dal terecht komen en kan je zelfs in een depressie komen.

Hierdoor kwam ik op de hoofdvraag: Hoe kan ik stress en de uiting daarvan beter bespreekbaar maken onder studenten waardoor er minder kans is op depressie?

Andromeda is tot stand gekomen vanuit een onderzoek naar de bespreekbaarheid van stress onder studenten. Door het gedane desk en fieldresearch is gebleken dat studenten deze negatieve gevoelens niet graag willen uiten om de eigen reputatie te beschermen, maar vinden ze het wel erg fijn om te kunnen relativeren met anderen die hetzelfde meemaken. Daarom ben ik me gaan focussen op de vraag: “Hoe kan een beleefbare installatie ervoor zorgen dat studenten meer kunnen relativeren aan studentgenoten en stress zo meer bespreekbaar maakt?”

Andromeda is een audiovisuele installatie die je het perspectief biedt stil te staan bij je eigen gevoel en die van anderen. Tijdens de ervaring maak je een reis vanaf het schoolmilieu tot diep in de kosmos. Je ervaart de beleving van oneindigheid in de ruimte. Door middel van audiodesign en visuele prikkels wordt de ervaring van de ruimtereis vormgegeven.

Tijdens de reis wordt de gebruiker geprikkeld met verhalen van studenten die kampen met stress. Hierdoor creëert de installatie de mogelijkheid om bewust te worden van je eigen gevoelens en die van anderen. Het bewust worden van het feit dat je daar niet de enige in bent en dat je die gevoelens niet weg moet cijferen. Gevoelens maken immers karakter.

Door de installatie ontstaat er een veilige plek voor studenten om naar verhalen van andere studenten te kunnen luisteren en hiermee te relativeren. Het gebruik van de installatie is een hele ervaring an sich en zet de gebruiker aan het denken. Doordat het onderwerp meer besproken wordt kan er een grotere mate van begrip ontstaan over stress onder studenten.

Naast het ervaren van de beleving is er ook ruimte gemaakt om als gebruiker je eigen verhaal te kunnen delen. Op de installatie zelf is een QR-code te vinden die je kan scannen, waarna je je eigen verhaal kan insturen. Hierdoor krijg je als gebruiker de mogelijkheid om deel te nemen aan het meer bespreekbaar maken van stress onder studenten.

De installatie komt het beste tot uiting op hogescholen. Studenten kroppen de stress te veel en te vaak op waardoor het psychische welzijn in gevaar komt. De installatie moet de verhalen die studenten dus maar weinig met elkaar delen normaliseren. Het is oké om je eenzaam en hopeloos te voelen, dat hoort ook bij het studentenleven en daar sta je niet alleen voor.